Ψάρεμα χταποδιού

Από τα "ιδιαίτερα" και εκλεκτότερα εδέσματα που δίνει η θάλασσα. Γνήσιος Ελληνικός μεζές σε ψαροταβέρνες, τσιπουράδικα - ουζερί και γενικά στα μέρη που προτιμούν οι.. καλοφαγάδες!
Χταπόδια, υπάρχουν λίγο πολύ σε όλες τις Ελληνικές ακτές, αλλού μικρά αλλού μεγαλύτερα και ψαρεύεται με διάφορες τεχνικές.
Πολύ αποδοτική μέθοδος είναι η μέθοδος με μπακαρόλα. Δίνει και τρια χταπόδια την ώρα. . Αυτή εφαρμόζεται πάνω σε μία βάρκα -με κουπιά-

Τι είναι η μπρακαρόλα; Είναι μια χοντρή πετονιά ογδοντάρα. Της βάζουμε ένα στριφτάρι μεγάλο και ένα παράμαλλο από εξηντάρα πετονιά. Τώρα από τη μεριά του στριφταριού και προς τα κάτω δένουμε πάνω στο παράμαλλο 5 ανοξείδωτα λαμαρινάκια τετράγωνα ή σε σχήμα οβάλ διαστάσεως σαν μισό πακέτο τσιγάρα πλακέ. Κάτω από αυτά δένουμε ή ένα μεγάλο σαφρίδι ή δυο σπαράκια ή λιθρινάκια. Τα ψάρια θέλουν καλή στερέωση και αν δεν έχει πολλά πιασίματα ο βυθός μπορεί να έχετε δέσει πάνω τους μια δυο μικρές σαλαγκιές. Μετά το ψάρι ή τα ψαρακια βάζετε μια ανοξείδωτη αλυσίδα 30 πόντους αντί για βαρίδι. Αυτό είναι όλο. Η διαδικασία του ψαρέματος.

Άλλη μέθοδος είναι με καμάκι και γίνεται τη νύχτα σε ακτές ρηχές με βράχια. Αυτό γίνεται με το φως ενός φαναριού (πυροφάνι) το οποίο φέγγει το ρηχό βυθό και τα χταπόδια φαίνονται. Εύκολα κάποιος μπορεί να τα καμακώσει με ένα απλό καμάκι. Το μειονέκτημα της μεθόδου είναι πως δε βγάζει μεγάλα χταπόδια και ότι γίνεται μόνο τις ζεστές νύχτες του καλοκαιριού.

Τρίτος τρόπος είναι το ψαροντούφεκο. Σε γενικές γραμμές το ψαροντούφεκο για χταπόδια είναι ιδιαίτερη τεχνική, καθώς αλλάζει η εστίαση των ματιών που αντί για το βυθό ή τα μεσόνερα, εστιάζει πάνω στο βράχο όπου είναι τα χταπόδια. Θέλει προσοχή μονάχα κάποιες φορές σε περιπτώσεις που βεντουζάρει το χταπόδι στην τρύπα ή όταν τα βγάζετε με "γυμνό" χέρι. Επίσης, μεγάλη προσοχή να δίνετε όταν πιάνετε με το χέρι ένα χταπόδι και έχετε οπλισμένο ψαροντούφεκο, καθώς το χταπόδι εύκολα μπορεί να φτάσει τη σκανδάλη...

Άλλοι τρόποι που χρησιμοποιούνται είναι με λευκό πανί, πόδια κόκκορα ή αυτί γουρουνιού σαν δόλωμα. Προσωπικά έχω ακούσει πως βγαίνουν αρκετά χταπόδια μ' αυτό τον τρόπο.

Σε κάθε περίπτωση, αποφύγετε αυστηρά τη χρήση ουσιών όπως χαλκός, χλωρίνη κτλ που εκτός ότι είναι παράνομες και τα πρόστιμα του λιμενικού είναι.. αρκετά αυστηρά, καταστρέφουν το οικοσύστημα και τους τόπους κατοικίας (θαλάμια) και αναπαραγωγής των χταποδιών.

Ανεξάρτητα πάντως από τον τρόπο που θα "πιάσετε" το χταπόδι, τις περισσότερες φορές θέλει χτύπημα σε βράχο που τον "γλύφει" το νερό καμιά σαρανταριά φορές για να φύγουν τα σάλια και να μαλακώσει (μετά το ξεπλένετε σε νερό της θάλασσας. Πολλές φορές μάλιστα, οι "φτασμένοι" χταποδάδες έχουν.. πλυντήριο για το -χτύπημα-μαλάκωμα-στίψιμο των χταποδιών, που είναι όμως εκτός σπιτιού, γιατί αφήνει μυρωδιές από παλιά κομμάτια κτλ.
Πιο εύκολος τρόπος για να μαλακώσει το χταπόδι είναι να μπει καμιά δεκαριά μέρες στην κατάψυξη αλλά πλέον δε θα θεωρείται φρέσκο.





Σε κάθε περίπτωση, το χταπόδι είναι φανταστικός μεζές και σε όλους τους τρόπους μαγειρέματος αφήνει τη νοστιμιά του! Από εδέσματα χταποδιού με λαδόξυδο ή λεμόνι (το αγαπημένο μου), από ψητό στα κάρβουνα, από μακαρονάδες, σούπα ή οτιδήποτε άλλο, σε κάθε περίπτωση οι γεύσεις που αφήνει ξεπερνούν οτιδήποτε άλλο. Να σημειώσουμε πως θεωρείται και εξαιρετικά υγειινό σαν τροφή.

Ήδη μου άνοιξε η όρεξη...

Η μουρμούρα

Από τα συνηθισμένα ψάρια των Ελληνικών ακτών που δίνει αρκετά.. παραγωγικές ώρες στο ψάρεμά της. Συχνάζει σε αμμουδερές ακτές όπου μαζεύεται πολλές φορές σε κοπάδια. Είναι καχύποπτο και πονηρεμένο θήραμα και πολλές φορές "παίζει με το δόλωμα", παρά το καταπίνει. Γι' αυτό το λόγο, οι πετονιές και τα εργαλεία που χρησιμοποιούμε είναι πιο λεπτά και πιο μακριά. Συνήθως, πετονιές 0,15-0,25mm είναι αυτές που χρησιμοποιούνται, πάνω σε μακριά αλλά μαλακά και παραβολικά καλάμια που δίνουν την αίσθηση και του πιο ανεπαίσθητου τσιμπήματος.
Προτιμότερο είναι να βάζουμε λεπτά παράμαλλα, αρκετά μακριά (μέχρι 1-1,5m) ένα ή δύο πάνω στη μάνα. Βαρίδια χρησιμοποιούνται ανάλογα με το καλάμι από 30-120g και αγκίστρια με καλά αποτελέσματα είναι τα τύπου aberdeen και τα ίσια νούμερο 4-7.

Η μουρμούρα συνηθίζει -όπως είπαμε- να παίζει με το δόλωμα. Έτσι, ενώ εσείς νοιώθετε το καλάμι να κουνιέται πέρα δώθε μέσα στα χέρια σας ή τον ειδοποιητή να "δονείται" το ψάρι ουσιαστικά βάζει και βγάζει το δόλωμα στο στόμα του χωρίς να το καταπίνει. Έτσι λοιπόν, πρέπει να κάνετε λίγη υπομονή πριν καρφώσετε το ψάρι. Ακόμη, πολλές φορές η μουρμούρα παίρνει το δόλωμα και το τραβάει προς τη στεριά, ενώ εσείς βλέπετε τη πετονιά σας να "λασκάρει". Τότε, αυτό που πρέπει να γίνει είναι να μαζέψετε τα μπόσικα και μετά από αρκετά δευτερόλεπτα να καρφώσετε το ψάρι. Όταν γίνει αυτό, αργά και σταθερά μαζεύετε την πετονιά, χωρίς απότομες κινήσεις -οι λεπτές πετονιές που χρησιμοποιούμε σπέζουν εύκολα- και παίρνετε το ψάρι στα χέρια σας. Μάλιστα, το καλό είναι πως δεν κάνει δυνατά κεφαλώματα, οπότε με λίγη προσοχή το ψάρι θα γίνει δικό σας.
Η μουρμούρα προτιμά δολώματα με αίμα. Έτσι, καλά αποτελέσματα δίνουν το μουρμουροσκούληκο, ο αμερικάνος, ο ακροβάτης που είναι φτηνός και κινητικός, επίσης το καραβιδάκι. Ο τρόπος που τρέφεται είναι να σκάβει με το στόμα της την άμμο και να τρώει τα σκουλήκια.
Μεγάλο δόλωμα - μεγάλο ψάρι, λένε μερικοί και ,ναι, έτσι είναι. Όταν αντιληφθούμε την ύπαρξη μεγάλων ατόμων τα δολώματα που θα βάλουμε στα αγκίστρια μας θα είναι ανάλογα. Ένας ολόκληρος αμερικάνος ή οποιοδήποτε άλλο σκουλήκι σε μεγάλο μέγεθος θα μας δώσει στις περισσότερες περιπτώσεις το μεγαλύτερο ψάρι του κοπαδιού.

Προπάντως βέβαια, η καλύτερη ώρα για μουρμούρα είναι.. στα κάρβουνα ή στο τηγάνι αλευρωμένη. Όλη αυτή η ομορφία, μετατρέπεται σε μεθυστική γεύση μέσα στο τηγάνι. Τα αρώματα ξεχειλίζουν και είναι από τους πολύ εκλεκτούς μεζέδες για να φάτε με παρέα!